bir savaştan geriye kalanbir savaştan geriye sadece cesetler kalmaz sesinden tanıdım atışlarıydı kalbin tanıdım gelişinden bu aşktı, izdüşümü gözlerinin dûşünce üstüme anlîyorum... orta halli yaşıyorum önceleri olağanüstü hal oluyorum sonra iç savaşım başlıyor, namluya sürülmüş bir kurşun bilenmiş bir bıçak oluyorum, yakıyorum yıkıyorum... sadece cesetler değil bu savaştan ardımda kalan. geriye; ağlamaktan gözleri şiş öfkeli ve kötümser kadınlar bırakıyorum... sonra seni okuyorum mahir bir bestekârın parmaklarından çıkan bir şarkıda, seni görüyorum usta bir ressamın ellerinde paha biçilemez bir portrede. ve artık nereye baksam sen oluyorum... pişman oluyorum sonra düşünüyorum, ve diyorum; savaşin kazananı barışın kaybedeni olmuyormuş, elimi uzatıyorum tutmayınca; ne ben kazanıyorum ne de sen kaybeden oluyorsun md |