adsızinsanlık bizim beceremeyeceğimiz kadar zormuş... katiller öldürdüklerinin karabasanlarıyla yaşarmış pişmanlıklarıyla dirilirmiş ölüler, hayat sandığımız kadar uzun değilmiş içinde yaşadığımız an kadarmış, kimi bu dünya için yaşarmış kimi de bu dünyaya fazla büyük gelirmiş... herkes kendi ekmeğininin peşindeymiş oysa ama; kimi ekmeğini taştan çıkarırmış kimi de o taşa sahipmiş, kimi aç kalmamak için para kazanırmış kimini de para baştan çıkarmış... yalnızlık; tek kalınca olunmuyormuş insan kalabalıkta da yalnız kalırmış, konuşarak anlatamazmış insan kendini bazen susmak herşeyi anlatırmış... mutluluk; istediklerimizi elde etmek değilmiş istemediklerimizin olmamasıymış aslında... karşılıksız aşk; bağırıp sesini duyuramamakmış bazen gözler her şeyi anlatırmış, her sevgi aşk değilmiş her aşkta bir sevgi varmış ama... dostluk; nadir bulunan bir elmas gibiymiş bulununca kaybedemeyecek kadar değerliymiş meğerse, adamlık; elindekini de vermekmiş elindekini almanın adı olmuş adamlık... insanlık; bizim beceremeyeceğimiz kadar zormuş ölüm de; herkesin anlayabileceği kadar basit değilmiş... velhasılı; bir üstadın da dediği gibi "cennet kolay, cehennem de lüzumsuz değilmiş."
|