RİYA
Hiç öldürdünmü birini
beyaz bir çaputla örtüp yüzünü bir masal olduğuna yaşamanın kendini toprağa astınmı verimsiz bir toprağa... ve büyümek hiç büyümek... bir su bardağına hapsolmuş açılmıştır kapaklar aklımın içinden gelen nedir onun hırçınlığıdır... sevincim ne çabuk bulaştı çamura susmaktık biz ve aşikardı dargınlığımız halimize. çınlar acım acım aynadan atar kendini boşluğa vidalarını arar duvar düşünümü yok olur doğanın ayrılır tırnak etimden Sisli perdelerce gizlenen kızıl gölgelerin katil akşamı kan telaşlı kanım ... ıslıkla geri dönmeyenlerin beceriksiz eğiticisi beddua eden bir dudak yaktıklarının içinde yanan vesveseci kalbi umutsuzluk kömürden gözlerinin denizinde batmış kaç gemi sökülmüş sevgisiz hastalık hastanesinde kaç dikiş geçmişinde ----------------------------- |