SEN YOKKEN
Şu güneş doğsun da senin üstüne,
Kalbim kaderine kızar sen yokken. Güller bile imrenirken yüzüne, Mehtap denizleri süzer sen yokken. Gece bitti, sabah oldu, doğmazsın, Yağmur olup üzerime yağmazsın, Garip yüreğime hala sığmazsın, Hüzün gözyaşımdan sızar sen yokken. Yapıştı yakama, keder ve elem, Aciz vücudumu taşımaz gölgem, Masamda öylece bekleyen kalem; Adına şiirler yazar sen yokken. Kalbim takan oldu, hep iki büklüm, Başlığı yok... Artık yarımdır öyküm, Ah ah! Hiçbir kaba sığmayan gönlüm; Kendi mezarını kazar sen yokken. Budanmış dallardan kalmadı farkım, Kâğıttan silindi, söylenmez şarkım, Ansız gidişini almayan aklım; Beyhude beyhude gezer sen yokken… |