Dinmiyor hiç matemim, dinmiyor gönül sızım
Bir toz tanesi kadar bedbaht ve anlamsızım

Körpecik bir yel esse, dağılıp gidiyorum
Aldığım her nefesi, iade ediyorum

Göğsümün sol yanında bir kasırga, bir boran
Ve bir yangın, kalbimin orta yerinde duran

Dilim zehir zemberek, boğazımda kördüğüm
Hangi yana bakınsam, cehennemdir gördüğüm

Gözlerim bir boşluğu geziyor baştan başa
Bir kâbus, düşlerimi vuruyor taştan taşa

Dört bir yanımda hüsran, ecel hain pusuda
Ha boğdu, ha boğacak beni bir damla suda

Zannetme yaşamaktan zerre haz alıyorum
Her gün nefes misali biraz azalıyorum

Tebessümüm, yüzüme çoktan yabancı oldu
Kangren bir yalnızlık ruhuma hancı oldu

Yokluğun dokundukça, inan buz oluyorum
Hangi mevsimi sevsem, yine güz oluyorum

Güneş yüzünü dönüp, batıyor ya ufuktan
Ve ay gür kaşlarını çatıyor ya hiç yoktan

İşte o an biçare, kendimden geçiyorum
Hüznümü yudum yudum aşk ile içiyorum

Biliyorum, bu veda benim kıyametimdir
Çektiğim her ıstırap, aşkına diyetimdir

Olsun be gönül gözüm, olsun ne olacaksa
Razıyım, bu hicranla ömrüm son bulacaksa

Varsın kanasın içim, varsın dilim lâl olsun
Uğruna cayır cayır yansam da helal olsun

S.U.

Serkan Uçar

06.03.2014


Şiirimi günün yüzüne yakıştıran Edebiyat Defteri ailesine, beğeni ve yorumlarını esirgemeyen şiir yürekli herkese teşekkür ediyorum, yüreğim ve şiir yüreğinize dokunduysa ne mutlu, yüreğiniz hep şiir çarpsın, sevgiler, selamlar.