ÖLÜMÜN RENGİNİ BEN BİLİRİMÖyle ağırım ki kendime taşıyamıyorum artık. Soluk soluğa bir aşkın yıkımından son anda kurtuldum üstüm başım lekeli bir termal de Afrodit gibi lekelerimden kurtulmam lazım çirkinim çok yüreğimde ki yaranın esintisi ciğerlerime üflendikçe daha da çirkinleşiyorum nefes almakta zorlanıyorum. Karanlığım... Ruhumun ışıklarını söndürdüler. Zamanın soluksuz kaldığı kara kara bulutların üstümü örttüğü yıldızlar geçidinin kenarında kalmışım gözlerimin telaşı yüzüme yansımış olmalı ki küçücük ellerim bir umudun cılız şinanay ışığında ellerini yıkıyor aşkın arta kalan tortusunu avuçluyor öbek öbek toprak atıp üstüne örtüyor.. Gitme...Demek için çok geç. Kal.. Demek için çok erken bir dönme dolaba binmişim gitme kısmına geldikçe alelacele dönüyorum kal kısmında soluksuzum bir kez daha nefes almalıyım hemen devam demek için . Ayaza kesen günün ilk cemresi bana düştü örtmeyin üstümü ilk defa üşümüyorum.. İlk defa son güneşin batışını gözlerimle öldürmek istiyorum. Kimse bilemez kördüğümleri nasıl ince parmaklarımla çözdüğümü kimse bilemez sevileni nasıl bu kadar dönülmez yolda üzdüğümü. Bir ben bilirim paslı hançeri kaç kere soluna sapladığımı acı içinde kıvranırken ve sol elinin parmakları kıvrılırken anıların üstüne nasıl acımasızca çekip aldığımı hıçkırırken yavru bir ceylan gibi ’’ bitti’’ yaftasını alnına nasıl utanmadan yapıştırdığımı bir ben bilirim. Nedenlerini bir mikroskobun lam/ına koyup her gözeneğinde ’’oh olsun’’ kısmını nasıl temcit pilavı gibi pişirip pişirip yesin diye sunduğumu kusturana kadar boğazını sıkıp seviyorum demesini sadece ben bilirim. Yüreğinde ki sevdayla kucak kucağa öldü dediler. Nasıl öldüğü ona kalmış ama bir ölümü ne renge boyayacağımı ben bilirim çünkü onu seven benim.. Ayvazım DENİZ |
üstü yemyeşil çimenle kaplanmış duygularımı
gömdüm çünkü
toprağa kefensiz
Uzanıpta boyları belime kadar uzamış saçlarımı
kesmedim hiç
Uzun severdin sen
İlk defa ellerim ayaklarıma kapandı
tırnaklarını kestim hayallerin
Kırmızıyı severdin sen
siyah yakışırken tenime
İlk defa allar giydirdim uzaklara
beyazı saçlarıma düşürdüm çelme takıp
kalıcı hasarlar bıraktın
çatışmalarımızdan arda kalan zamana
Bir kuşun kanadı altına gizlendim
seneler ağzıma lokma
Yine yeni şiir
kusurunu bağışla
adına yakışan sözler yok heybemde
başlı başına şiirsin işte
Kutladım canım