Farzet ki Üşüyorum
Ne kulağımda sesin ne gözümde hayalin
Kalmasın bitsin artık farzet ki küsüyorum Sen doğuştan zalimsin ben olamadım zalim Bakma titreyişime farzet ki üşüyorum Vücut şehrimde deprem bak sinem de yarıldı Harabe gönül mülküm fay hatları kırıldı Ruhum bedene küskün beden ruha darıldı Gel gitler arasında farzet ki düşüyorum Hani diyecektim ya Allah belanı versin Yinede kıyamadım varsın murada ersin Kimbilir belki bir gün ben ne halt ettim dersin Bu handa olmasam da farzet ki yaşıyorum Öyle kolay değil ki paylaşmışız yılları Baş yastığa düşünce diken sardı yolları Sana gül bahçeleri bana verdin salları Ayakta kalmasam da farzet ki koşuyorum Al duvak ak kefendir bizde bozulmaz kural Ar namus der sabreder sineye ceker maral Ben hizmetci rolunde sen de susturan kral Son veda sahnesinde farzet ki taşıyorum Tutup da çelme takmış daha doğmadan kader Nasıl bir yazım varmış hergünüm elem keder Kul Garib’im kul olan elbette ki sabreder Bu sabır sayesinde farzet ki pişiyorum Emine Çerçi |
Okunası şiirdi kutluyorum........
Kalemin susmasın
_____________________________Saygılar