Karanlığı Ölüm ün
Işığı ömrümün
Titredi göz kırptı Bir gaz lambası ışığı gibi Yavaş yavaş Yavaş yavaş Eridi sönmek istemedi Sönmek yok olmak Acılarla birlikte kaybolmak İstemedi ışığı ömrümün Ardında bırakmak istemedi Boşluğu kimsesizliği Sensizliği bırakmak Ne yazıkAh neyazık İstemedi yok olmak Ama deli rüzgarı Ama o deli rüzgarı karanlığın Aldı ışığını Aldı ışığını ömrümün Bitirdi eritti yok etti son titremelerini Sonunda geldi karanlığı ölümün |
Karanlığı ışığın yaşattığını hiş düşünmemiştim.
Düşününce haklı buldum. Bunlar birbirinin panzehiri.
Biri olmadan öbürü " yok " hükmündedir.
Çok derindi ve hatta sosyal güncel yaşamımıza da uyarlanabilir yorum. Girmeyeyim.
Tebrik eder sevgiler sunarım, kardeşime. :)