Uyudular
Gece sabahın ekmeğine yağ çaldı,
Bir deli, çöl rüzgârından alacağını aldı, Vebalıya kapının önü gözüktü, Şu susanlar susacağı kadar sustu! Biri bir yerlere koşuyordu; Ayağı takıldı, tökezledi, ayağını burktu, Ve biri sabır oyunu oynuyordu sessizlikte; Tutamadı öfkesini, yenildi, kustu. Uyanıktı bazıları, kâinat uyudu, İnsan ‘dediklerinde’ boğuldu, Cennete ağır geldi kötülükleri, Cennetten kovuldu. Sahte aşkın kokusu ağır bastı; Kâinat bayıldı, kâinat dağıldı, Herkes sevgilerinden asıldı, İyilikleri aktı kıt’alara, sevgileri sağıldı, Zıt düşünenler aptal sanıldı, Doğru sözlere kulakları sağırdı; Uyanıkken birileri, herkes uykuya daldı. |