tanrının nesi olursun sen"tanrı seni bu kadar güzel yaratırken, aslında kendi ihtişamını gösteriyordu.." bir mabetti kalbim içinde sen, bir tanrıya inandım bir de sana, inkar etmeyecem asla imanım tanrıya ibadetimse sana... adın, avuç açtığım tüm dualarda amin ile biterken, yüzünse gittikçe kayboluyor zihnimden. çabucak oluyor her şey önce gözlerin siliniyor sonra mı ? sonra da sen... bilmiyorum bu kaçıncı gidişin kaç kez terk edildin benden, bu son ama bakarsın, adını da unuturum bir zaman sonra yüzünü unuttuğum gibi... bir sevgili vardı derim gül tokası takardı saçlarına kızıl elmaydı yanakları gözleri boğardı adamı incecikten bir gülüşüyle... lakin yaşayamadı içimde öldü, ve gömdüm onu mabedime yine de seviyorum derim sadece var olduğunu bilecek kadar tanrıyı sevdiğim gibi, görmeden... tanrı ulaşılmazdı peki söylesene tanrının nesi olursun sen... md |