DOST BİLDİMDOST BİLDİM Dost bildim kalemi, sırrımı açtım; Faş eyledi beni, dillere düştüm. Utandım, ar ettim; âlemden kaçtım.. Diyardan diyara yollara düştüm. Varıp sırlarımı kâğıda döktü. Dost sanmıştım o’nu, kalbimi yıktı. Mahremim kalmadı, ortaya çıktı. Çaresiz, perişan hallere düştüm. Kalemin, kâğıdın bildikleri sır, Sır olmaktan çıktı; sır, etti esir. İster şiir yazsın, isterse nesir… Vefasız elinden çöllere düştüm. Söyledim derdimi, güya dostuma. Kızınca, bak: Küller bastı postuma. Veryansın, taşları vurur büstüme… Sır nedir bilmeyen ellere düştüm. Sır odur ki: Kalpte, mahfuzda kala. Ne kimseler bile, ne haber ala. Er odur ki: Saklar, demez bir kula… Biçareyim; muhbir kullara düştüm. Hülvani BAŞTUĞ (yorgun şair) 01/03/2014 .. |
Sır olmaktan çıktı; sır, etti esir.
İster şiir yazsın, isterse nesir…
Vefasız elinden çöllere düştüm.
kaleminizde yüreğinizde hiç yorulmasın hocam
yine çok güzeldi
kutlarım
saygılarımla