Nabız
Bakışlarını görüyordum gözlerimi kapadığımda
o hep uzakları çağıran bakışlarını bir ses kendi sularında boğuluyordu bir ses içimizde ölen bir ormanın derin şarkısını söylüyordu ateşli bir hastalık gibi titreyen bir ömrün kıyısında duruyordum yarım kalan bir ışığın ortasında, tam da orda Sessizlik alıyordu sonra yerini ki,sessizlik durgundu duyuyordum o vuruşu yeniden bu kez daha şiddetliydi eskisinden Neydi seni düşündükçe beni böyle öldüren gözlerimi kapatıyordum görüyordum uzakları çağıran bakışlarını sana çoğalıp biraz daha azalıyordum kendimden ve adını her seferinde gözlerinden uzak bir yerlere yazıyordum... Meryem Akyıldız |
Türküler, şiirler iç dünyamızın sesi olarak yazılmış olsalar da bizden çıktıkları anda topluma mal olmuştur artık
güzel bir iç ses dışa vurumu
aferin Meryem