Çanakkale benim Türkiye’deki sadece memleketim değil,aşık olduğum şehirdir.Fotoğraf ise Çanakkale’nin ruhu olan mübarek yerlerdir..

Soframız yerden gazete kağıtları,
Üzerinde biraz beyaz peynir,
Taze ekmek ve çilek reçeli.
Çayımız tam deminde,
kahvaltı yapıyoruz,
Ünviversiteye gitmeden önce.

Gençlik tabi,saçlarım kıvırcık omuzlarımda,
Arkadaşımın ise 1 kilo jöle var başında.
Gidiyoruz okula,Çanakkale seher ayazında.
Mücadele ediyoruz,
Marmaranın her zaman ki rüzgarıyla.

Tartışıyoruz,ne olacak bu memleketin hali?
Nedir milletin,olaylara tepkisi veyahut fikri?
Biz mi değiştireceğiz ? kök salmış cehaleti,
Yoksa kendimizi mi değiştirelim?
Boşverelim,kim takıyor zaten hürriyeti.

Zaman oldu,aç kaldık günlerce,
Zaman oldu,para savurduk boş şeylere.
Zaman oldu,futbol oynadık çoğu gece,
Zaman oldu,sakatlandık,basamadık ayağımızı yere.

Kitaplara sarıldık yalnız kaldığımızda,
Annemizi hatırladık hep,hastlandığımızda.
Evle konuşken ihtiyaç duyduk yalanlara,
Herşey çok iyi,bizi merak etmeyin,
Hakikat farklıydı,telefonu kapattığımızda.

Altın çağlarımdı öğrencilik hayatı,
Gözümüz açtı,yedikçe kazıkları.
Bakışlarından tanır olduk artık insanları,
En büyük üzüntüm,
Yeterince tanıtamadım yurdum Borçalımı.

Vagif Seyyah Huseynov