PALYAÇO
Her gün, günde en az iki kez ölür, ölür dirilirim ben ,
Ötekileri yok saysam bile ,çıktığım sahnelerde kederimi,tasamı ,
Üzüntümü,acımı hatta ,
Ölümcül ayrılıkların onulmaz kahrını....
Bırakırım ruhumu, soyup dökülmüşlüğünde...
İçim kan ağlasa da, güldürürken ben insanları...
Gülerim....
Göz bebeklerimin arkasında ,
Asılı kalan hüzünlerimi kimsenin farketmemişliğinle.
Adımızın çıkmışlığın da dokuza ,inmemişliğinde sekize...
Altı üstü Palyaçoyuz hani ya...
Güldürürken ağlamak,
Kederli ve mutsuzken bile
Mutluluğu ,sevinci yaşatmaktır işimiz....
Kaderimizdir bizim .....
İnince perde ,sönünce ışıklar ...
Dağılınca kalabalıklar,
Çoklukla kimsenin umurunda değildir..
Palyaçonun da bir insan olduğu....
Bir insan olduğu....

Mualla SEZGÖR YASSIBAŞ
Hildesheim /Almanya
!6/02/2011