Nazlı peri gülümser incelir camın teni.
Tazeliğin buğusu nağmelere karışır.
Çaynağme dükkanının dudak çeler bülteni.
Üsküdar ikliminde bin bir ceren yarışır.


Asaf Osman çay ile hasbıhal eder dem dem.
Yeni öyküler yazar vukufla Sahibü’l çay .
Çay ustanın elinde kazanır nice kadem.
İstanbul semasında kurulur tahtına ay.


Erguvanların nazı şiir olur divanda.
Nedimin ruhu gelir Acem’i kıskandırır.
Leyla Mecnun buluşur çay tütsülü mekanda.
Çayın bu efsanesi billur teni andırır.


“Bir semtini sevmeye bir ömür yetmez” belde.
Kuğunun rüyasında ince belliyle güler.
Giden gülün ardından tek şarkı kalır elde.
Nağme nağme yükselir sinede gönül eler.


Berraklaşır bakışlar suretinde çayların.
Demliğin rüyasında güneş yıkanır nazla.
İçinde nihalleri salınır sarayların.
Dile gelir hüznümüz buğulanan niyazla.
23.02.2014 İbrahim KİLİK