Yüzüne çökünce karanlıklar
Ilı, ıssız olur ova yüzleri
Hemen her yönden
Böler sessizliği çakal sesleri
Dilinde ıslık, ova yolunda
Karanlığa kalmış bir çocuk

Yoldaş olur geceleyin yoldan geçen
At arabalarının sesleri uzaktan uzağa
Her tekerleğin dilinde ayrı bir ezgi
Yükü ağır olan ağıt yakar, iniler
Hafif olanın dilinde şen şakrak bir türkü

An gelir kesilir sesler, evli evine…
Çakallara kalır ova yüzleri
İşte o zaman yalnızsan, yoldaysan
Üstelik korkutulduysan karanlıktan
Attığın her adımda peşinden gelen
Ayak seslerini duyarsın korkunun

Dolanır diline, hiç bilmediğin bir şarkının ezgisi
Korkularını ıslığına gizlemek istediğin

Sokulur dallarına üzümler sımsıkı
Örtünürler asma yapraklarını
Sokulacak kimse yoktur nefesinden gayrı
Tutamazsın içinde, o da ıslık olur çıkar

Bir ses der içinden “Ah! Ayaydın olsa
Düşse gölgem yanıma, önüme, ardıma
Yoldaş olsa, gecemin karanlığına”

Ova yüzünde bir çocuk …

Metin Soydeveli

15.01.2008 İzmir
Edebi Bakış Ocak 2008 Atölyebiz etkinliği