ben her şafak özgürlüğe türkü soyarım



ve ben ceplerimde hiç ölü kelebekleri beslemedim
içimdeki kuytulara uyuttum
kırlangıçların kanatlarında uçurumlarda büyüdüm
pinhan eylemedim
ki..
hep poyrazı giyinip çıktım sokaklara


nice uç uç böceği esti geçti içimden
tanıdın mı beni ben deli oğlan
dinle bu senin yazdırdığın hikaye
dün gece bir de seni ekleyerek toplamışlar günahlarımı
sen hiç kardan adamın dudaklarından öptün mü
işte öyle eriyip aktın gözlerimden


martıların gözlerindeki uçurum fotoğrafları gibi bakma bana
hayat geceleri renklerinden kanayan bir çiçektir
yine de her sabah güneşe doğru bakar bütün çiçekler
ve ben her şafak özgürlüğe türkü soyarım


mendilim hep kağıttandı benim
gözyaşlarımla eriyip gittiler
ateşim çıkardı bilmezdim
hep seni karıştırırmışlar ilaçlarıma
oysa ben hicaz bir sesine bile sevinecektim
üşüdükçe basit bir öpücük yetecekken bana
ve ben saati kurmuşken bakışlarına
dağıttın dizili boncuklarımı
rakamları kaybolmuş hercai bir sayı gibi
ben şimdi abaküsümü nasıl bulacağım



ve de ...
unutma küçüğüm
bazı yürekleri yalnızca ârifan anlarmış
karanlığı sadece güneşin yuttuğu gibi






Şubat/2014-Antalya
Sıtkı Özkaya