Sonsuzluğum Sen De Kiyokluk, hiçlik, ölüm üşür içimde yaşarım herşeyi yaşarım geçmiş bir anı ellerimi çekip çamaşır toplarından seviyorsam da ayrılığın canevinde üşür konuşmam sonsuzluk son bİr engel artık dolaşsın istemem ayakLarımın o ne Kadar kaçsa da içine hep baNa doğru gelir bilmiyor mU ki çaldığını ışığını gözleRimin esirgeyen ve bağışlayan ellerin açıyordu bir şafağı sevdiğim varlığındı sebebi bu inancın bu baskında ki izlerin bu silsilesindeki ayrılıklarda gözyaşlarının ve yılmaz yıkılmaz inadı militanın ötesi berisini bilmem sen noktamsın! 05.12.12 sancaktepe Adem Tok |