KADIN DEDİĞİN
Ne ince belli olanı
Ne çiftetelli oynayanı Makbuldür bence yârin Kadın dediğin tatlı ve ağır olmalı Uysal ve masum Bal damlarken dudaklarından Bakışlarıyla öpmeli insanı Dalgın dalgın narin narin Ne yüzü asık ne sözü kazık Ne hâli ezik olmalı kadının Bütün güzellikler ruhuna geçmiş Kolunda bilezik olmalı kadının Hem edası Hem sedası cazip olmalı Akşamları Beni bakışlarıyla yıkamalı Konuşmalı buluşmalı Kırılırsam yapıştırmalı Üşürsem tutuşturmalı Muhabbet tenceresinde Beni iyice kaynatmalı Kaprissiz olmalı kadın Öyle hemen küsmemeli Kırılsa da çok geçmeden Tatlı tatlı gülmeli İnsanı sevgisiyle deli Bilgisiyle idare etmeli Sanki iki çocuk gülüm balım Evcilik oynarmış gibi Evden ahlar değil Kahkahalar yükselmeli Bir de kara gözlerinin akı İçmeli beyaz beyaz sevgimi Aklımı başımdan almalı Leyla olmalı… Mecnun edip Beni çöllere salmalı Korkak olmalı kadın biraz Solucan görse çığlık atmalı Sonra beni kale yapıp Arkama saklanmalı Hem ar etmeli hem var etmeli Sözü kibar etmeli Kadın dediğin gece gündüz Beni aşka ihbar etmeli Hem iyi bir işi Hem bembeyaz Dişi olmalı kadının Evi bakışlarıyla ısıtan Kalbimin güneşi Konuşmalı benimle Tane tane nazik nazik Sabrından sızan terleri Alnından akmalı sonra Işıl ışıl çizik çizik Kuytularda saklanan Çiçekler kadar utangaç Yalnız cana yakın Cömert ve anaç olmalı Ya kendisi gül endamlı Ya da üzerinde Bindallı bulunmalı kadının Sonra bir rüzgâr esmeli Ne varsa silip süpürmeli Savurmalı saçlarını Bir şelaleyi öpen Tılsımlı kasırgalar misali Mesut ÖZÜNLÜ |
Gönül dostu; şiirinizi severek okudum...
Çok beğendim...
Kutlarım…