Sunu

On beşimde yakılmaya başlandı türkülerim
Kırk beşimde terk ettim sevilmeyi

Aden ve erden kardeşliği

Sol gözümden sağ gözüme değin özgür yaşadım

Tam olması gerektiği gibi
Ne geç
ne de erken

Haylazım hala
Kabul görmüş yasaklara inat

Hüzünden sıyrılamamıştı güzün

Sövesine kan sürülmüş bir kapıda umutlandım
Efsunlaştı sözlerim

Kelam

Anladım ne kadar sevimsiz olduğumu
Aşk yağmuruyla yıkanırken el alem


Her ölümü göçmen kuşlarına yükledim
Ömür denilen serseriye de mevsim..

Hevesim

Yaşanmamış yazgılarım var olduğu kadar
Yazılmamış şiirlerim de var

Aldığım nefes kadar üzülüp
Verdiğim nefes kadar kırıldım

"Her annenin tanrısı diğerlerinin tanrısından daha merhametlidir.."
Öğrendim bunu asfalt yüzüme kapandığında

Yıkandım

Horlanıyor,küçük görülüp üşüyorsam sıcak iklimlerde
Genişliyorum..demektir
Nede olsa bazı takdirler diğerlerinin gözyaşları kadar düşmemiştir toprağa

Çok memeli toprak ana

Şimdi
Kesip kesip atıyorum sahipsiz kalmış yan yüz kurtçuklarını
Sırası değil ellerim yüklenme cesetsiz bırakılmış tabut kulpçuklarını

Taşıyıcı anne

Yükü ağır sevdanın da
Ölümün de..

Kundu/Antalya
Aralık2013-Şubat2014