Kevgir-1Sunu On beşimde yakılmaya başlandı türkülerim Kırk beşimde terk ettim sevilmeyi Aden ve erden kardeşliği Sol gözümden sağ gözüme değin özgür yaşadım Tam olması gerektiği gibi Ne geç ne de erken Haylazım hala Kabul görmüş yasaklara inat Hüzünden sıyrılamamıştı güzün Sövesine kan sürülmüş bir kapıda umutlandım Efsunlaştı sözlerim Kelam Anladım ne kadar sevimsiz olduğumu Aşk yağmuruyla yıkanırken el alem Her ölümü göçmen kuşlarına yükledim Ömür denilen serseriye de mevsim.. Hevesim Yaşanmamış yazgılarım var olduğu kadar Yazılmamış şiirlerim de var Aldığım nefes kadar üzülüp Verdiğim nefes kadar kırıldım "Her annenin tanrısı diğerlerinin tanrısından daha merhametlidir.." Öğrendim bunu asfalt yüzüme kapandığında Yıkandım Horlanıyor,küçük görülüp üşüyorsam sıcak iklimlerde Genişliyorum..demektir Nede olsa bazı takdirler diğerlerinin gözyaşları kadar düşmemiştir toprağa Çok memeli toprak ana Şimdi Kesip kesip atıyorum sahipsiz kalmış yan yüz kurtçuklarını Sırası değil ellerim yüklenme cesetsiz bırakılmış tabut kulpçuklarını Taşıyıcı anne Yükü ağır sevdanın da Ölümün de.. Kundu/Antalya Aralık2013-Şubat2014 |