ben kendimi hep yetim hissettim
sen ise benim kokumdan yoksun
iki bahar arası özlemler çığ gibi ruhumuzda yük
öksüzlüğüm boynumda asılıyken
annesizliğim hep iki bahar arası kokulu


hayallerimi yazdığım tüm kağıtları kayık yaptım
gözyaşlarımın üzrenine bıraktım
sana ulaştı mı
söyle susma annem

saçlarımı öpen dudakların adımı anmaz oldu
yoksa sen beni unuttun mu
bak ben hala o kızıl saçlı kızım
düşlerinde kalan diğer yarım büyümedi ki annem

kızıl saçlı bir kız çocuğu düşlerimi öptü
şiirler yazdıran periler ağladı yalnızlığıma
ve tüm düşlerimi yazdım yalnızlığıma
usulcacık iliştim sol yanına aç kucağını annem

ben ve düşlerim sana geliyoruz iki bahar arası
bahar kokumuzla
yalnızlığında dökülen göz yaşlarımıza yükledik hayallerimizi
kızıl saçlı bir kız çocuğu düşlerimi öptü
vira vira heyamola bahar kokulu yalnızlığına gonca açmaya geliyorum
kumsalda bekle kumdan kaleler yapan o afacan kızın geliyor
sahi sen hiç mi özlemedin beni
kızıl saçlı kızın geliyor aç kollarını hayalimi kucakla




mahmudiye düzkaya