Yıkanmış Yalanlarımı Kuruttu Doğru Kurlarınhayrettin taylan poemler....23 yıkanmış yalanlarımı kuruladı kurların sınanmış yüreğinin denemesinde arttı netliğim artık a(ş’ı)kında) duruyorum bütün cevaplar ve sevaplar sevmek üstüne y’ar taneleri gibi ayrı düşlere düştük b’aşka damlaların arafında ıslandık sonumuzun metafizik aynasında göründü menkıbevi yürek dört dörtlük yusufla, mistik ıslak yunusun dördü gibiydim yedilerimle geldim yedi tepe, yedi kıta, yedi renk, yedi katmanla açılan yediverenlerine ömrün ayracı ayrılığın sayrısında gayrıları keserken nefsimizin kesildiği anlarda birleşik cümle olmalıyız sen yar cümleciği, ben temel cümle vurgula beni aynı nefesin yapım eklerinde yapıma uyumlu anların çekimlerinde büyüt aşkı sen bana benlik depremiydin ben de manzum bir f’ay , c’an kırığı sözcüklerin dudaklarından döküldü mecramızın pınarı içimizdeki çocuğun aşısına tutuldu tutkunun filizi dışımızdaki özsel görsellerine bandırıldı betiklerimizin filmi gömdüğün derinliğin sevi adresinde tanımsızlığımın sahnesi başladı sevdiğin güncelerin anı kitabında süslendi cümlelerimin aşk bağrı yaşattığın gülün kırmızı güncesinde okundu vebalimin akışı beklediğimiz günün ömrüne yamalandı amacımızın ruhu yarınların dalında yarimin çiçeği aşka meyve nakışı zamandan koparmak için, içimin tadını yazdı alın yazı unutamamanın mana takviminde döküldü kopuşumuzun algısı yeniden gelmelere yeni hayat ekler gibi geleceği sarıyor umudun ummanı ıslanıyor bekleyiş gözlüyor gözlemleyiş sarıyorum seni seven kendimi gelirsin diye, hatıranın rayına dizeleniyor imgesel ömrüm varırsın diye varmanın haritasına sahipsizliğin azizi oluyorum yaşamayı unutuyorum ;ama seni sevmeyi unutamıyorum |