bin yıllık uyku
yenildim bu kez , düştü kalem
yıkıldı ördüğüm duvarlar acılardan uzak tutamıyorsa neye yarar? benim savaşım kime karşı? kayıp verdim hep kendimden sonunda kimsesizim işte hayaletler geziniyor yanıbaşımda, belki korkularımdır onlar, belkide ölen umutlarım usul , usul kapanıyor gözlerim bin yıldır uykusuz kalmışım sanki yaşamak için gücüm tükenmiş gibi ölmüşümdürde ağlayanım yoktur |