KADINIM, İLK VE SON AŞKIM.
Hatırla, evcilikle başlamıştı bu oyun
Sanırım yaşlarımız ya beşti ya da altı Kâğıttan gül yapardık, kırlentlerden de koyun Evimiz, salondaki tahta masanın altı Ya leblebi tozu yer, ya lolipop yalardık Çocukça düşler kurar, hayallere dalardık Sen ev hanımı olur bana yemek yapardın Oyuncak bardaklarda ikram ederdin çayı Birazcık alıngandın, buluttan nem kapardın Ağlardın, gözlerinin gevşekti biraz yayı Susman için alnına öpücük kondururdum Sırf sen üzülme diye zamanı dondururdum İlerleyen yıllarda öğrencilik başladı Elbet aynı sınıfı, aynı sırayı seçtik Bazen fazla konuştuk, hoca fena haşladı Hergün aynı sokaktan senle elele geçtik Durmak bilmedi zaman, su gibi akıp gitti İlkokul, orta okul, derken lise de bitti Sonra düştük hayatın acımasız çarkına Sen tekstile başladın, ben de serbest çalıştım Meğer biz aşıkmışız, sonra vardık farkına Senden ayrı kalınca hasrete zor alıştım Bir derman bulmalıydım kanayan bu yaraya Yeniden gelmeliydik seninle bir araya Duamız kabul oldu, düğün dernek kuruldu Bu son oyunumuzdu, ben damattım sen gelin Zurna inceden çaldı, davul güm güm vuruldu Ortasında kaybolduk çoşku denilen selin Evimiz gerçek artık, sen mutlusun ben mutlu Bak bugün ondört Şubat, kadınım, olsun kutlu. 14şubatikibin14. . |