YOLCUEvler var uzakta , Işıkları pır pır. Görüyorum. Ben otobüste bir yolcu, Hızlıca geçiyorum. Köyler kasabalar evler var uzakta, Işıkları sıcacık, Bizden bir şeyler var, Her evde bir çocuk, Ufacık. Köyler var uzakta, Yakıtları tezekten, Dumanları tezekten, Çocuklar tezek yapar vıcık, Elleri tezek kokar, Minnacık. Yol boyunca sıra sıra tarlalar, Pirinçler yemyeşil başak vermiştir. Suların içinde köylü amcalar, Soframızda bu emekten bir tad var. Ben otobüste bir yolcu, Hızlıca geçiyorum. Burası neresiydi levhadan seçiyorum. Osmancık. Otobüsümüz durdu, İçeri doldu çocuk. Kiminde simit vardı, kimi mendil satardı. Hastalıklı yüzüyle ümitsizce bakardı. Ne troid bilir çocuk ne ilaç, boy uzamaz, Öyle kalır, Kısacık. Selahattin Cansız |