SU YAKAR MI
Yalnızlığın acısı
herşeyi kovmuştuk ... diriydi şımarıklık şimdi kolarımda eskitemediğim yalnızlık yakışıyor diyorlar ... o müthiş sesizlikte bilmezken artık ne yapacağını senin dışında bir yerde koptum kendimden her ölümde , rüyanı gördüm , dudaklarımı öptüğün belime sarıldığın . böyle durdum , depremin anavatanında ve doğuştan öksüz bir bebektir şu kocamış bedenim alışkanlığım yalnızlık orda durup bakan bir siluettir acı veren dağılan mutluğun ardından ve sensizliktir komşum arkadaşım çalan radyodaki hüzün ve güzün değişmeyen yüzü aşkım kalbimin üzerinde yatıyorsun kor halinde yangın çıkartarak yakarak yaktırarak. Yola çıkmak kendi isteğinle olmuyormuş yüreğin nereye götürürse yolun o imiş... |
Her güzel şeye de alışılıyor zamanla çirkin olana alışıldığı gibi ; bildiğimizin tersi de oluyor işte o zaman ve yakıyor su...
Çok güzel bir şiir
Sevgilerimle