Yazıyorum sonu nereye varacak bilmiyorum...
’Belki bir harf kanatlanıp konacak avuçlarına.’
Anlayacaksın bir harften bile tanıyacaksın yazanın ben olduğumu
Aşk, ’hamuş’ olmaktır derler bir kere ’elif’ gibi sevmek için
bin kere ’vav’ gibi hamuş olmalı insan
zira hamuş olmak beklemektir, sabretmektir sevgili
Kaçmak yada unutmaya çalışmak değil ki
haksızlıkların arkasına sığınmaktır acizlik olan
Evet acizim hemde hiçlik derecesindedir aczim
Ama haksızlıkların arkasına sığınmaktan değil acizliğim
Zira seni kırmak yada incitmektir beni aciz kılan
İçimde kendime karşı kocaman ’ah’lar biriktirdim
Bir parçası dahi gökyüzüne sığmayacak bir ’Ah’ kelimelere nasıl sığar?
Ah etsem kor ateş olup saldırır bana.
Yine en güzeli hamuş olmak sevgili
Zira tüm yollar ukbay-ı sonsuzluğa
Ve ben o yolların durdurak bilmeyen yolcusu...