Eski Bir Senfoni
Gül yaprağında ki bir anı gibi
Seyyahlar ülkesinde tozlu bir mektup gibi Yarım kalmış,karanfil kağıtta uzanan bir şiir gibi Eskiydi sana olan duygularım Karanlıklara hapsettim tüm münzevi duyguları Geceler boyu Leyla hıçkırdım Em Mecnuni duygularla Ne İstanbul,ne boğaz,ne de deniz anlardı beni Ben susmayı severdim Eskidikçe duygularım Sen yenilendin yinelendin gözlerimde Ayyaşın şişelerinde Dervişin besmelede ki sevincinde Bir çocuğun gözlerinde Yağmur kokusunda Yitirdim kendimi seni ararken Ve eskidikçe duygularım Kendimi eskittim Bir otogarın,anı kokan bankında Yazdıkça susasım geldi yeşerirken ağaçlar Cemreler tek tek düşüyordu yaşanmışlıklara Yaşanacaklara,Ve tüm yaşanmamışlıklara Solurken özlem kokan rüzgarları Tüm baharlar içimde yer etti "Sevgili;İçine şiir kaçmış gibi ağlamayı bırak Çık dışarıda yer yüzü bahar görsün" Suskunluklarını tek tek yuttum Eskiyen duygularımla bir olup Biliyorum Sen olmasan geceler içimi acıtmazdı böyle Yağmurlar bu kadar renkli yağmazdı bu şehre Ve toprak da özlem,hasret,bekleyişler kokmazdı Senin içine şiir kaçtı Benim içime de sen kaçtın Gel işte En eskiyen yanımla seviyorum seni Dudağımda seni güle güle En eski duygularımla Öle öle seviyorum seni... Yusuf Usuğ |