"Bir arazinin etrafını tel örgülerle çevirip, ’bu topraklar ve üzerindeki meyveler bana ait’ diyen insan, bugünkü modern toplumların kurucusu olmuştur. arazinin etrafındaki telleri söküp atarak ’o adama inanmayın, bu topraklar ve üzerindeki meyveler herkesindir’ diyen adam, dünyayı nice savaşlardan, katliamlardan, kan ve göz yaşından kurtaracak olan insandır."

- jean jacques rousseau –

Cenneti de cehennemi de ölmeden bulabilir insan
kolaydır cehenneme çevirmesi yaşamını
şeytanla buluşmak ve öpüşmek
kolay


kolay yeryüzünde bulmak cenneti
bakınca anaların yüreğine
yüreğine seven bir kadının
bir bebeğin gülümsemesine
barış, güven ve paylaşımla örülmüş
cennet yolunu görmek kolay


biliyorum göğe bakıyorsunuz hep
bulutların üzerinde tüm hayallerimiz
sonsuzluğa dikilmiş gözler
öyle tatlı ki ışığı görmek her sabah
uzamın bunca karanlık oluşu karşısında
diken diken tüylerimiz


ne kadar hazır değilsek bir sona
ne kadar hazır değilsek kendimizden geçmeye
o kadar maviliklerindeyiz göğün


göğün maviliklerinde cennet kuşları
kanatları özgecil sevi
kanatlan, dünya kan revan
ne gelir elimizden
kan akıyoruz
yıldız yıldız uzaklaşıyor kardeşlik
fersah fersah derinlerde barış
burnumuzun dibinde hep kalleşlik


yaşıyorsak gölgesinde silahların
iktidar sahipleri bunca zalim
umut bu kadar fakirse
ne gelir elimizden
göğe bakalım biz yine
zamanı geldiğinde bulutların üzerinde
güçlü olacağız nasılsa


sevecektik yaratılanı Yaradan’dan ötürü
nasıl da ufuksuz kaldı sevimiz


toprağın ve meyvelerinin herkese ait olduğu
konar göçer günlerimizi unutmadım ben
herkes derken hayvanlar dahil
soylarını kırdığımız, kanını içtiğimiz hayvanlar
hayvanım demek onurdur benim için
çünkü hiçbir hayvan zevk için öldürmez
savaşmaz
katletmez
nefret ve garez barındırmaz yüreğinde
ne mutlu yüreği göğ olanlara


karşı duramadık
bir araziyi çitle çevirip
bu toprak ve üzerindeki meyveler
yalnızca benimdir diyerek
kardeşliğe meydan okuyan
o ilk haine
bahşedilmiş bir hak olarak gördü kendine
herkesin olanı sahiplenmeyi
sonra ona uyduk hepimiz
böylece şeytana satıldı insan
toprak, deniz, gökyüzü
bedelsiz değil artık nefes almak bile


insanın adaleti mi?
güldürmeyin beni
ihaneti adalet saydık yüz yıllarca
buharlaşıp en saf haliyle
bulutların üzerine çıkmıştı
bilincimizin dışına taşmıştı
bundandı gözlerimizin semada oluşu biraz da


karşı koyamadık köleliğe
göğün maviliklerinde asılı kaldı özgürlük
zindanda gözlerimizi açtığımız anda
düşlerimize kadar zincirlenmiştik
değil orman kanunu
nice özgürlük ve adalet var balta girmemişte
bir insanlık halidir vahşet
unuturuz doğaya ve hayvanlara vahşi derken
bahsetmeyin ahlakından insanoğlunun
kızıştığında püskürttüğü kadardır
fazlası değil


inanç mı dediniz?
o konuda öğrenecek çok şeyimiz var
kendinden menkul olmadığımızla başlayalım
sadece yaptıklarımızdan değil
karşı koyamadıklarımızdan
yapamadıklarımızdan da sorumluyuz inan
insanlığın tüm günahlarının kefareti üzerimizde
“masum değiliz hiç birimiz”


Yaradan mı dediniz?
kelebeğin nefesinden yıldızlara kadar
nereye baksam gördüğümdür
tüm duyularımı ve idrakimi açtığım
başkaca büyü, başkaca teslimiyet bilmediğim


şeytan mı dediniz?
insan suretindedir.




Barba