Hala seninle ise boyunu aşan gurur
Sevgilinin kalbinden söküp aldığın sürur
Âtinin gölgesinde niçin bekleyip durur
Cüretimi bağışla fakat bilmen gerekti
Sözlerin söz değil de zehirli engerekti.


Telâfi edilir mi yaşamadan bilemem
Lâkin gönlünden düştüm bir daha yükselemem
Geçmişi yeni baştan yâd etmeye gelemem
Arapsaçından beter anlayacağın durum
Varsın kimse duymadan kapansın bu oturum


Gözlerim kararıp da dünyadan hızlı dönsem
Gecende yıldız iken hiç yoktan yere sönsem
Başını çevirip de bakacağın tek yönsem
Belki o zaman beni tutmaya çalışırdın
Ya da bir ihtimalle siyaha alışırdın


Kaç kez yemin ettiysem hepsi bir aşk yüzünden
Tamam diyorum bazen şavk belirdi gözünden
Ne kadar zorlasan da gerçek çıkıp özünden
Umutlarımı çalıp dünyamı karartıyor
Ve içimi her defa daha çok kanatıyor


Tükendim, bundan böyle ne sen varsın ne de sen
Bir Rabb’im var benimle bir de yorgun bir beden
İsyan edip uzlete arasa idim neden
Belki nefse uyardı hem kalbim hem de şu dil
Demezdi her a’zamız mahşer gününe delil….




5 Şubat 2014 / NÜS