içindeiki elim cebimde bir martı konuyor denize bir dalga karşı kıyılarda hasret gideriyor benle bir dağ büyüyor bir çiçek gülerek açıyor utanmaz uzaklarda bir kasaba belki büyük şehir uyanıyor gerinerek ey uslanmaz rüzgarlar diyerek kalkışıyor bulutlar bir yerden bir yere bir denizden bir diğerine konuyor serçe kanadıyla kırık bir gül dalına giderek uzaklaşıyor her şey sular mavileşti mi bilmem kar kumları erimiyor soğuk donmuş bir hal gibi geziyor benliğimde bu sonbahar olmadı kış korkularım taptaze içimde taşlar yüksek tepelerden yerleşmek için düzlüğe saat ağır ağır işliyor bir gece; gündüzü meçhul ay parçaları düştüğünde göle parıltılar, parıltılar, parıltılar gitmek için göklere bir sandal içinde münir 2014 buca |
yaşam içindeyse
sevgiler...