E ğ i t artık
Gözlerini Kadın . . .
Sök at aklının çatısında ki
Kan kırmızı kiremit’leri
Artık s u s m a vaktidir
Avaz avaz yut sesini . . . !


Ben seni yalnızlığıma yoldaş ol diye sevmiştin sadece
Sen
Yol’uma taş oldun Sevgili . . .

Anlayacağın !
Tam da şu an
Aklımın çatı katını mesken eyledi düşlediklerim
Bir bulut oturdu gözümün bebeğine
Kirpiklerim gözyaşı yavruluyor Sevgilim . . . !

Ben seni yüksek rakımda sevdim diye mi
Bu kadar alçak oldu gidişin . . .


Sen gittiğinden beri
Tuzlu su’yla
Abdest aldırıyorum gözlerimi
Fenalardayım diyorum sana
Töbe et artık Sevgili
Suçsuzken recm ettin kalbimi . . . !



Ve şimdi ,yaklaşmayın bana
Görmeyin kurtlanmış y/aralarımı
Kadife kaftanlı tenime aldanmayın sakın
Yüreğime ,yama yapmaktan yer kalmadı kimseye . . . !


Çok yorgunum . . . !
Gel , yine uzat beni dizlerine Sevgili
Yüzümü sıvazla bereketli yağmurlarınla
Dudağımda ki
Kurumuş kiraz ağacını sök at yerinden
Bekaretini kaybetmiş uykularımın zarını dik N’olur . . .
Sarıl ruhuma sıcacık

Üşüyorum diyorum ,Duymuyormusun . . . !






Bu gecede öyle yoksun ki Sevgili . . .
Sensiz uyumuyor işte gözümün bebeği yine

Akasya ,iliştiyorum göğsüme en kallavisinden
Sol kaburgamın hemen üstüne
Kokusundan bari bayılsın istiyorum sızlayan yanlarım !

Sen okumuyorsun diye
Neşter yaptım kendime harflerden bu gece
Her satırda parmaklarımı doğruyorum Sevgili . . . !



Yalnızdım
Yanmıştım
Yağmur ol istedim
Öp istedim ense kökümden

Kaburgalarımın arasını kaplayan sis’i dağıt istedim işte
Küflü kaderimi bir nimet gibi öpüp başına koy . . .

Sarsıla sarsıla sevdim diye mi
Böyle yıkığım şimdi . . . !