İÇİMDE KOPAN FIRTINALARseni sevgime inandırmak için söyle peşinden az mı koştum kendimden bile ödün vermedim mi aşkıma nasıl inandırabilirim ki sevgin sığmaz içime büyüdükçe büyüdü tıpkı erişilmez karlı bir dağ gibi ne zaman yanına gelmek istesem kapanır yollar vermez geçit bir çığ halinde düşersin üzerime içimdeki öfke nöbetleri yer değiştirir yüreğimdeki yangınlar da tükenirim ne zaman koşmak istesem mutluluğa her adım attığımda tökezlenirim hani kalabalıklar arasına atarsın ya kendini kimselere anlatamazsın derdini unutmak istersin zor da olsa içindekileri gündüz geceye saklar bilinmezleri geceler gizemlidir paylaşmaz dertlerini aslında kabullenmek istemediğin şeydir yalnızlık yaşam dediğin nedir ki bir anlık gözlerime mil çeksen duygularımı çözülmemecesine kör düğüm etsen yine de vaz geçmem ne senden ne de sevginden mutluluk belki de çok uzak bana ne zaman sana bir adım atsam attığım adımlar geri gitti saydım yerimde fırtına öncesi sessizlik denir ya kopacak fırtınanın habercisiydi yaşananlar işte şimdi ben öyle suskun ve sessizim... Refik 31.01.2014 İstanbul |
ne zaman sana bir adım atsam
attığım adımlar geri gitti saydım yerimde
fırtına öncesi sessizlik denir ya
kopacak fırtınanın habercisiydi yaşananlar
işte şimdi ben öyle suskun ve sessizim...
Tebrikler cok güzeldi saygılarımı bırakdım..