HAZAN YAKTI GÜLÜMÜ
Hazan yaktı gülümü kavruldu gazel oldu
Esti bir zalım rüzğar alıp gitti dalımdan Yüreğim hüzünlendi gözlerim yaşla doldu Öyle aciz kaldım ki bir şey gelmez elimden Kara çalı sanıpda dallarımı yaktılar Parça parça eyleyip sobalara soktular Götürüp bir kenara küllerimi döktüler Feryadımı duyan yok kimse bilmez halimden Esti bir hoyrat yeli küllerimi savurdu Aldı götürdü beni sert kayalara vurdu Yüce dağın başında her bir yöne çevirdi Benle oyun oynadı beter çektim zalimden Kuşlar bile beğenip dallarıma konmuyor Hazan vuran bu gönül eskisine dönmüyor Arıkanın sözüne artık kimse kanmıyor Ömrümün baharında ayrı düştüm gülümden |