GÜLİSTAN DI GÖNLÜM
Gönül bahçemdeki yeşeren güller
Senin hasretinle boynunu büktü Kurudu diyordum gözümde nemler Sayende sel gibi yaşları döktü Umutlar ufkunda filizlenirken O filizler meyvesini verirken Yüreğimde buz dağları erirken Bir an yine bak kar boran çöktü Gülistandı gönlüm döndü bir çöle Artık yeşertemez ırmaklar bile Ne yapsam ne etsem şimdi nafile Şu gönül bağımı bir hazan yaktı Hazan vuran gönül çiçek açar mı Boş hayaller ile ömür geçer mi Yüreği yanmayan insan içer mi Bu yüzden Arıkan hayattan kıktı |