hatırlasana!
her pazar papatyalarla gelecektim sana...
kendini yâr eyleyip
aşkını lafz eyleyecektin dillere.
söz vermiştin
kara gözlerinin kadrajında
burnundaki hızmanda
aşk kokan dudağında
nağmelerimle kulaklarında
çınlayan ben olacaktım

şimdi bu ecektiler acaktılar
kaldı sadece senden geriye,
benden ileriye bıraktığın hayallerin
hepsinin sızlıyor avuçları sevsemde
tutamıyorum ellerinden.

ve zaman sonra her pazar
papatyalarla fal bakmaya başladım
ikimize
yaktığın tüm gemilere
bir ’sev’ tanesine bile ne hayalden
gemiler yürüttüm


hayal meyal hatırlıyorum desemde şimdi geçmişi
ilk fırsatta kağıda anlatıyorum seni
birtek o kaldırıyor acı gecelerimi
anlatır belki birgün herşeyi

olurya okursun belki
okuduğun dokunur bilki
suçlusu ben değilim belli
dokuyan sendin iliklerime iliklerini