Ama olsaydı...
Sana çiçekler alırdım çocuk.
Bir gece koynuna doldurur,
Başka bir gün oyun alanına dökerdim.
Sen bilmezdin kimden. Çok sabırlı birinden,
Belki biraz utangaç...Su akar mı toprağı eşmezsen?
Tek yada çok, papatya sever misin?
/
Ama olsaydı....
Seni yalnız bırakır mıydım sanıyorsun.
Tabi ki bırakmazdım, seven bırakır mı hiç?
Ya da belki abuk sabuk maceralarımız olurdu,
İpi kopuk, ayrılık sever, acıya dayanıklı en derinden...
İnsanlar özledikleri için çizerler...Güzel resim,
Peki ne anlatıyor, var mı seni anlayan gerçekten?
Yeşil otlar hep bulunur, sen ve elinden tutmuş biri,
Sarı ya da kırmızı, gül kokusu bilir misin?
/
Ama olsaydı...
Köşe başı dükkanlar olsun illa ki.
Hep yalnız çekilmez bu yollar, haksız mıyım çocuk?
Masal bitip "Yatma vakti geld!i" dediğinde anneni hatırla.
Ne üzgün olur insan, ne kahreder korkutacak olan geceye!
Geçmişi karşısında aniden bulan adamı bir anlayabilsen,
Siyahı tanıyabilsen, sonbaharda uçan yaprakları bir anlayabilsen!
Yanılıyorum yine...Neyse beni boşver, pembe sümbüller,
Akasya dalları ve mor leylaklar içinde kalmak ister misin?
/
Ama olsaydı...
Burda bulunmaz çiçek yok!
Sana öğretilen bütün renkleri unut.
Öğrenme, en derinden içine çek hayatı, hayat sensin!
İmkanlar, ihtimaller, acizlikler dünyasından çık çocuk!
Beyaz laleler sevdiklerini mi temsil etsin mesela,
İster misin sen üzüldüğünde nergis boynunu büksün?
Bak sana ne diyeceğim! Adlarını sen koy, çiçekler senin,
Bu senin evin, resim çizer gibi, burada bahçıvan da sensin!
İstersen hepsi birden kuruyup gitsin, çabuk büyümek istersen...
Tabi ki istemezsin, nasıl istersen...Demek bunlar bilmediğim renkler!
Çok güzeller! Şahane bir bahçe, bunlar beni aşan güzellikler!
Ayrılık vakti çocuk. Siyah istemediğine emin misin?

Scatter