meğer
Ne kadar da gerçekmişsin meğer,
Yokluğun düşler ülkesi. Hani gözkapakları yapış yapış... Yılları mahzende geçmiş meczubun İlk gün ışıkları. Bulanık heryer , kamaşık... Buğusu sendenmiş bu karmaşıklığın, Firari kaçışları, ürkek bakışları, Hafif bir yaz yağmurunda çırpınışları, Tufanları, boranları senmişsin meğer. Benden de sahiciymişsin meğer. Geçmiş bunca zaman, hayır mıdır? Bunca feryat, bunca figan, kahır mıdır? Yokluğun ıssızlık bahçesi... Bu güller, bu papatyalar, bana mıdır? Benden bir parçaymışsın meğer. |