Ne ettim de açan gülü soldurdum
Bilse idim gözüm gibi bakardım
Kadrini bilmedim, gafil bulundum
Ayrılığa davetiye çıkardım.

Nefsimin emrine kapıldım gittim
Değer vermedim mi? Kenara ittim
Ben kendi özüme kendim mi ettim?
Ayrılığa davetiye çıkardım.

Kıskanç mı oldum da, kapris mi yaptım?
Yoksa cahil görüp yüksekten baktım
Yalnızlık çıramı kendim mi yaktım?
Ayrılığa davetiye çıkardım.

Yürekten sevdim de bildiremedim
Şeytana gururu ezdiremedim
Gizledim sevdamı, sezdiremedim
Ayrılığa davetiye çıkardım.

Davete icabet toptan mı geldi?
Hasretler, özlemler bağrımı deldi
Pişmanlık ahlarım arşa yükseldi
Mutluluğa davetiye çıkardım.

Geriye dönülse hasretlik biter
Çektiğim acılar ruhu terk eder
Nasuh tövbesiyle niyazım yeter
Mutluluğa davetiye çıkardım.

İbrahim aklını verme periye
Bil ki dönemezsin artık geriye
Gönlünü pişirdin bak ileriye
Mutluluğa davetiye çıkardım.

H.İbrahim SAKARYA