Suskunluk...
Yıllanmış;
ve Katmerlenmiş dertlerim Rüzgarın avuçlarında sürüklenirken Suskunluğumun çığlığını duyuyormusun ? Sahi; Sen bilirmisin suskunluğu ? Bir anda hayattan kopup sessizliğin içinde buluvermek kendini Sağırlaşmış duyumsamaların suskunluklarını bilir misinki ? Ansızın kesilen konuşmaların ardından kulaklarının nasıl uğuldadığını ? Ardından soluklarını duyarsın sadece kelimelerin Bir şeylerin eksik kaldığı anda söylemek isteyip de söyleyemediği zaman suskun kalır ya insan Her şey yanıtsız kalır ya sende Haklıyken haksız duruma düşmekten korkar hep insan Bilir misin ki ? Seni öylesine seviyordum ki kelimelere sığdıramıyordum derken susuverirsin ya hani İşte bende öyle susuyorum sadece Sorular yanıtsız Yanıtlar anlamsız Gözlerime baksan anlardın oysa Oradan bir pencere açıyordum istersen süzülebilirdin içeri Süzülmedin Savışmayı tercih ediyorsun anı kurtarmak adına O yüzden susuyorum Bilmeni isterim ki bir kaç gündür çok yoruluyorum Hayır çalışmaktan değil Senden ötürü Bir ad takmaya çalıştım sana Nerendeyim neyinim ne kadarım ? Ne güçmüş meğer buna yanıt bulmak Bulabildiğim her adın senin içimden koptuğun biçimde Ve en uzun kış gecelerinde ayın ayazı böyle İşte anlatmanın çok uzağına düşüreceği sensizleşeceğimden korktum onun için sustum Yine de derim ki Bir şeyler bulacağım bilmeni isterim Senin için bir şeyler bulacağım Bulabileceklerimin çok ötesinde olacağınıda bilmeni isterim Şimdi dönüyorum yalnızlığımın senfonisine Yine kendi kendimin misafiri olacağım Kasvetli mağaramda Recep Yeşil Ataköy... |