4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1287
Okunma
varlığı ile yokluğu arasında kaldığım yar
gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorsun benden
parmak ucu kadar yakınsın aslında
koyduğun engellerle ulaşılamayacak kadar uzaksın ayrıca
mesaferi aşarım ben bilirsin güçlüyümdür birazda deli
güçlüyüm de
canımın içi
sen mesafeleri arttırmaktan yorulmadın mı
takatini yitiriyor sanki kelimelerim
gün geçtikçe daha çok özlüyorum seni
varlığı ağustos güneşi gibi yakan
yokluğu şubat geceleri kadar üşüten sevdiğim
sensizim kimsesizim
gel artık bitsin özlemim
gülsün yüzüm
nisan yağmuru gibi gel canımın içi
çorak toprağımda can çekişen duygularım yeşersin
5.0
100% (6)
Cevap Yaz