başlığı yok şiirimin
varlığı ile yokluğu arasında kaldığım yar
gün geçtikçe daha da uzaklaşıyorsun benden parmak ucu kadar yakınsın aslında koyduğun engellerle ulaşılamayacak kadar uzaksın ayrıca mesaferi aşarım ben bilirsin güçlüyümdür birazda deli güçlüyüm de canımın içi sen mesafeleri arttırmaktan yorulmadın mı takatini yitiriyor sanki kelimelerim gün geçtikçe daha çok özlüyorum seni varlığı ağustos güneşi gibi yakan yokluğu şubat geceleri kadar üşüten sevdiğim sensizim kimsesizim gel artık bitsin özlemim gülsün yüzüm nisan yağmuru gibi gel canımın içi çorak toprağımda can çekişen duygularım yeşersin |
Tebrikler .