Dostlarım.
Can bildiklerim.
Uğruna ömrümü verdiklerim.
Hani en zor anında yanında olduklarım.
Bir ekmeği üşenmeden hepsiyle paylaştıklarım.
Paraya sıkıştıklarında sığınacakları limanım hani.
Benim hayat dediğim vazgeçilmez sandıklarım.
Onların kötü gün dostu diye seslendikleri.
Yani ben.
Bir düştüm ki nasip olmadı kalkmak.
Saplandım çamur batağına.
Kirletmedi kimse kendini.
Önüm sağım solum arkam her yanımda pusu.
Herkes ayrı bir hesap peşinde.
Son çırpınışlarım.
Ödemiyor kimse borcunu.
Ne çok alacağım vardı oysa hepsinde.
Kimi uykusuzluk borçluydu bana.
Kimini almıştım ölümün kollarında.
Son umutlarım hayallerimi alacaklar.
Bırakacaklar beni burada.
Yeni yeni anlıyorum şimdi.
Menfaat olmasaydı dünyada.
Kimse sevmezdi kimseyi.
Toprak suyu kabul etmezdi.
Ağaç yaprağı tutmazdı böyle…