Bir yaşlı insanın hayatında ikinci defa çocuk olmak arzusunu düşürünerek kaleme aldığım bir kompozisyon

Yolumun üzerinde bir çocuk parkı gördüm
Hepsi birbirinden güzel oynuyordu
Biri kaydırakta diğeri tahterevalli öteki salıncanta
Biri daha üç yaşında annesinin yardımıyla kayıyordu kaydırakta

içimden geçmedi değil ya şimdi çocuk olmak
Ve çocuk parkına koşup çocuklar gibi oynamak
Şimdi gitsem kaydırakta kaysam
Salıncakta sallansam
Tahterevalliye binsem
Deli mi ne şu adama bak derler miydi?

Tabiki hem yaşım hem de bedenim müsait değil
Ama diyorum ya şimdi çocuk olmak
yaklaştım az bir şey kalmıştı
Gitsem oynasam çılgın, yaramaz bir çocuk olmak
Acaba şu adam bak deli mi derler miydi?

Benimde gönlüm var elbette bir çoşacak
Şelale gibi akacak
İçimde bir ses hadi durma git

Ne olacak kl hayatta ikinci defa çocuk olup eğlenecektim
İçimdeki ssesi dinleyip çocuk parkına koştum
Ve dedim ki bir defa kaydırakta kaysam
Bir defa salıncakta sallansam
Bir defa tahterevalliye binsem
Çok mu görülür
İşte onlalra son sözüm yine çocuk gönlüm azdı.