Gönlü taş eyledik…daim bahane arar gönül fermanına koptuk biz yol ve izden aklı düş eyledik gurur içinde düştük nefsin evhamına kurda kuşa kapılıp ömrü yaş eyledik hiç doymadan dur durak bilmiyor ki kibir ne dost ne yoldaş ne eş tanımaz ki kafir sabi sübyana düşman eyler evvel ahir vicdanı çıkartıp da ömrü taş eyledik Yüzüme indi perde acımadık zerre hak izi tanımadık düşürüldük şerre beladan kopmak için düşmedik bir ere hikmetten uzaklaşıp ömrü faş eyledik bir elim fani malda bir elim de dürüm aklım başıma gelmez aç gözle yürürüm hayata tutunuşu çıkarda görürüm aydınlık yoldan kopup ömrü loş eyledik hasetlik içimizde fitne çıkmaz özden harama bulaştıkça yürek yanar közden film fırıldak işten yolum geçmez düzden cennetten cehenneme ömrü çüş eyledik İçim dışım kartlaştı davar yutmaz beni bir işe de yaramam rezil kapar geni insanlıktan çıkartıp hayvan yaptı cani gaflet içinde gezen ömrü coş eyledik son demim geldi çattı aklanmaz kir tenim ne cet ne cibilliyet anılmaz kör ben’ im telkin bile edilmez yok sevapta cemim İçim dışım da vebal ömrü boş eyledik… (22.01.2014) AZAP… |
bazen ulaşamayacağı öyle çok şey var ki
nice şiirlere olsun
saygıyla...