...ÇINAR...2..
Bir sedirin üstünde başlamıştı bir oyun
Odun benmişimde,sanmışım "sedir" odun Derin bir iç çekerek,başladı söze sedir Konuştukca çözüldü,neden, niçin ve nedir Kimsesizdim çaresiz,yoktu kolum kanadım Benim olan kim varsa,gittiğini anladım Annem, kardeşim yoktu,güneş hatta bulutlar Demekki diyiyordum.ölünce unuttular Nihayet, tepesinden baktığım toprak’taydım Kimsesiz ve çaresiz,öylece yatmak’taydım Ne kavak yenge vardı,ne çam amca ne orman Ne güneşten bir eser,ne bulut var ne duman Annemi hatırlayıp gark olmuştum, hüzüne Çok müsrif davranmışım,diyordum yer yüzüne Hasret çöken içimi kavururken nedamet Merhamet etmeyene yok denildi merhamet Toprak mı konuşmuştu,gaipten mi geldi,ses Korkudan ve meraktan kesildi bende nefes Öyle ce kala kaldım düşünüp kara kara Duymadın mı ölüm var gelecek sana sıra Çok tanıdık bir sesti, ilk defa duyuyordum Sanırım ölmemiştim sadece uyuyordum Alnımda ter birikmiş bedenim tiril tiril Kun emriyle tecelli etti uyan ve diril Toprak tüm bedenime sıkı sıkı sarıldı Ahhh bile diyemeden kemiklerim kırıldı Öz ve kabuk olarak ayırdı beni benden iki damla su olup çıktım eski bedenden yegin |