...ÇINAR...1..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın BU BİR DEVAM ŞİRİNİN İLK BÖLÜMÜDÜR.
Nasip olursa İnsan hayatını tüm evreleriyle yazacağım bir tohumun tüm evreleriyle. Neden çınar derseniz Meyvesiz olması hasebiyle seçtim zira Anne yada baba olmadan da İNSAN olunur. uzanmıştım sedire, öylece yatıyordum Çıkıp fikrin birinden,birine batıyordum İniltiyi andıran,bir ses geldi sedirden Mızrak mızrak tüylerim,kulak kesildim birden Sedir; şu bizim sedir; herkesin oturduğu Hali lisana gelip,doldurdu tüm boşluğu Başladı anlatmaya,varlık ile yokluğu Sesinde bir dinginlik,sanırsın, sedir,kuğu Tohumdum bir zamanlar,hüzün yüklü bir tohum Oturmuş kucağına, annemi dinliyordum Bir gökdelen terası, koca bir çınar annem Gideceksin diyordu,gideceksin bir tanem Anlamıyordum tabii,aşık olduğum sesi Gözünün yaş izi var yanağımda busesi Ve bir gün soru verdim,nereye gideceğim Az kaldı kuzum dedi, sana öğreteceğim Çok yakında bir tufan bir kıyamet kopacak Kıracak dallarımı ve cüssemi sarsacak Bu rüzgar dindiğinde,sen gitmiş olacaksın Toprağa tohum girip,ben diye doğacaksın O gün anlamamıştım,ağlamış dövünmüştüm Alamaz beni kimse;diyerek övünmüştüm Acı bir tebessümle,yüzüme baktı annem O esnada patladı,bir rüzgar ki cehennem Ne kadar sürdü bilmem,savrulmuşum düşmüşüm Kendime bir geldimki; hakikaten ölmüşüm Toprakta aciz tenim,üstümü örtmüş çamur Bu daha başlangıcı, hayatımın;hele dur Durmakta ne kelime,şaşıp dona kalmıştım Gözlerim fal taşıydı ve sanki bunamıştım Demek ölüm son değil,başangıcı hayatın İlmi lisan ediyor,hayatı bir nebatın yegin |
Selâm ile.