Bir Kullanımlık Mutluluk
Usulca perdeyi açtım titriyordu ellerim
Dışarıya bakma cesareti kalmamıştı kendimde Güneş doğmamış gibi, kapkaraydı gökyüzü Ürkek gözlerle yağmuru seyrettim uzun- uzun Ayrılabilir miyiz? diye geçirdim içimden Şu an yanımda değildi Gidişi sebepsiz olmuştu sessiz ve derinden. Dün geceden kalan odam ben gibi darmadağındı Resimler yatağın üzerinde Kül tablası izmarit artıklarıyla doluydu Bir dal sigara yalnızlığıma çare olmamış Duyuramamıştı sesini biran da gözden kayboldu. Perdeyi hızla kapatıp hapsettim kendimi karanlığa. Dışarda kopan kıyamet İçimdeki kıyamet kadar etkili değildi Elimdeki resme bir daha baktım Defalarca öpüp kokladım Biz ayrılmayı beceremeyiz Tesellisiyle yüreğimi harmanladım. Gözyaşlarımla ıslanmama razı gelmezsin Karakış ayazlarına teslim etmezsin beni Sensizlikten üşüdüğümde örtersin üzerimi Bilirim bana dayanamazsın diye geçirdim içimden Onun sevgisinden bu kadar emindim. Kuruyan dudaklarım ı dilimle ıslattım Dış dünyayla bağlantımı koparıp attım Hala, yanındaymış gibi konuşuyordum onunla Maziyi eşeledim biraz. Oysa neler yaşamıştık aşk ve sevgi adına Her gün bir şiir yazıp vermişti okul yolunda Söyleyemediklerini satır-satır dökmüştü kâğıda Mutluluğun son kullanma tarihi mi geçmişti? Bir terslik vardı bu işte Henüz yeni başlamıştı kullanmaya Çok tazeydi aslında… “Bir kullanımlık mutlulukla gelme bana, alışırım sonra her gün dozunu artırmaya” Gamze YAĞMUR 16.01.2014 Şiirime ses olarak can veren Değerli Üstadım Bünyamin Demirel’e teşekkür ederim. |
Saygılarımla..