Kalbe düşen mutluluk...
kalbime koydum seni
teferruata ne gerek var? hayat zaten bir yolculuk değil mi? aşk ile sevda arasında ki... umutlar göçmüş maziye günlere bata bata geriye kalan bir nabız yokluk o da düşecek elbet bir gün nasibe... yanan yürek bir parça kader seve seve kaldığı yerden gibi dünyaları versen kabul etmez sen yoksan içinde eğer... pişmanlığın keşkesi olsun istemem elbet olacak güzelliğin de bir fiyatı yangınlar depremler fırtınalar yoksa ben buna aşk demem sevda diyemem... acılara bulanmış sızılara sızan açılan bir pencereden dahi bakmıyan bir güneş doğmamaya inat etsede inat etsede bazen bir gülücük bile bir mutluluktur kalbe düştüğü an... (Berlin,15.01.2014) Talat Özgen |