ben gözlerinde doğdumbu gecede her gece gibi tıka basa sensizim gün düğmelerini çözerken geceye bu gece de yokluğuna takılıp düşüyorum ve bu gecede üşüyorum yangın dudaklarında alın yazım can sızım tek nefeste olsa gel artık teninde yorulmayı gözlerine uyanmayı çok ama çok özledim yokluğunu demlediğim gecelerimde dibine yudum yudum demir attığım yalnızlık tadındaki şarabıma ve kerpiç bakışlı dört duvarıma ne çok seni anlattım ve ne çok seni ağladım bilir misin yokluğunda adım adım sokak sokak yalnızım şehir benden geçmiş ben şehirden eyyy yar kanatlarına şiir yüklediğim rüzgarlarla gel gel ki bir gülüşüne bin satır şiirler yazsın kalemim gel ki acemi notalarımda söyleyemediğim şarkılarım yankılansın gökyüzüne biliyorsun ben gözlerinde doğdum ve öleceksem de kor dudaklarında kavrularak öleyim. İlhan Aşıcı |