MEĞER
MEĞER
Meğer ne çok canı yanarmış insanın Meğer ne yanarmış İnsanlar kuyulara benzermiş Kendi kuyularında boğulurmuş. Meğer ne çok canı yanarmış insanın Ne yanarmış Her şey geçmişte kalırmış ama Geçen hiç bir şey olmazmış. Çok acı çeken insanlar Artık eskisi gibi olmazmış Meğer ne çok canı yanarmış insanın Ne yanarmış. Ne kadar silersen hayatları Ya yırtıldı defterleri Yada izi hep kalırmış yüreklerde Bazen saçmalarmış insan... Konuşurken Sırf sevdiğinin yanında olmak içinmiş Meğer ne çok canı yanarmış insanın Ne yanarmış... Fırtınanın şiddeti ne kadar şiddetli olursa Olsun martı Sevdiği limandan ayrılmazmış Ne kadar canı yansa da ayrılamazmış. Çok canı yanarmış insanın Çok canı yanarmış Gülmeyi armağan etmiş bize rabbim Bazende nereye koyduğunu insan bulamazmış. Meğer ne canı yanarmış insanın Arasa da bir gülüşü bulamazmış Geçmişi anar yanarmış Geleceğine yanarmış Hayallerine yanarmış Umutlarına yanarmış Mucize ise kapılarını Ancak kendine inananlara açarmış. Meğer ne canı yanarmış insanın Ne yanarmış İnsan olgunlaşmayınca anlamazmış. Yaralar kanamadan Yürekler yanmadan Gözler yaşarmadan Saçlar ağarmadan anlaşılmazmış. Meğer ne çok canı yanarmış insanın Ne yanarmış... demet |
içtenlikle yazılmış anlamlı ve
akıcı dizelerinizi haz alarak okudum.
yürekten kutluyorum.
Kaleminiz bir ömür boyu yazsın ve
ilhamınız bol olsun.Tebrikler...